De eerste week in Nepal

Het is vandaag 9 oktober 2017 (momenteel is het alweer 14 oktober).
Precies een week geleden stapten we in het vliegtuig naar Kathmandu. Het avontuur kon beginnen, op naar Nepal!

Na een lange reis arriveerden we uiteindelijk in Kathmandu, chaos. Met een taxi werden we naar het hotel gebracht. Overal waar we keken zagen we vuilnis, zwerfhonden en chaotisch verkeer. We reden naar het hotel met de gedachte: “Waar zijn we beland..?”.
Eenmaal aangekomen bij het hotel werden we opgewacht door onze begeleider René en medestudent Sander. Een kort gesprekje en snel naar bed. De volgende ochtend zou er namelijk een taxi klaarstaan om ons naar de bus te brengen, op naar Pokhara.

De reis naar Pokhara duurde ongeveer 8 uur lang. Over reizen naar school, vrienden of geliefden zullen wij niet meer klagen. Wat een rit. En dan niet zo stabiel als in Nederland maar overal hobbels op de weg. Echter ondanks de traagheid van de rit en alle hobbels op de weg was men in de bus erg positief en vriendelijk. Ook de omgeving was prachtig, de natuur in Nepal is onbeschrijflijk mooi. We hadden dus genoeg te kijken onderweg.
Tijdens een tussenstop voor de lunch wilden we samen met Sander nog een omeletje eten. Toen het net in de pan zat werd er geroepen dat we gauw moesten komen want de bus wilde vertrekken. Gehaast renden we naar de bus (zonder onze omeletjes). Echter eenmaal in de bus duurde het nog 10 minuten voordat we vertrokken, de kok kwam aanlopen met onze omeletjes ‘to go’.
Hier merkten we een verschil op in vergelijking met de Nederlandse mentaliteit. Wanneer iemand ervoor zorgt dat de bus ook maar 1 of 2 minuten later vertrekt zie je al gauw geërgerde gezichten.
In deze bus, een rit van acht uur, moest iedereen hard lachen en werd er vrolijk onze kant op gekeken. Take it easy! Met een smaakvolle omelet vervolgden we onze weg naar Pokhara, waar we vier dagen zouden verblijven.

Gedurende deze dagen leerde wij de Nepalese taal kennen. Onze leraar Prem was erg vriendelijk.
De Nepalese taal was voor ons pittig om op te pakken, de klanken zijn heel anders en ze praten heel erg snel. Wonder boven wonder kennen we nu wat standaard uitspraken en woorden.
Dit komt goed van pas bij de communicatie met het gastgezin en de stageschool in Serachour.
Het is erg leuk om de reactie te zien van de Nepalezen wanneer wij een poging wagen een gesprekje aan te knopen in het Nepalees, ze waarderen het.

Serachour is het bergdorpje waar we zaterdag naartoe zijn gegaan. Hier verblijven we bij Yeku, aan de rand van het dorpje. We werden hartelijk ontvangen en men is erg lief voor ons. Ook de omgeving is prachtig, we kijken onze ogen uit hier in de bergen, roofvogels vliegen als het ware langs het huis. Dit is een groot voordeel want op sommige momenten moesten we ook best even slikken. Vooral de wc was een overwinning. In Nepal is een gat in de grond gebruikelijk, en dus ook de bijkomende stank. Men gebruikt hier geen toiletpapier, maar de linkerhand om de edele delen te reinigen na het ontlasten. Maar niet gevreesd wij wagen ons niet aan dit gebruik.

Er wonen hier ongeveer 50 gezinnen. Langzaamaan gaan de inwoners naar de grote stad, het is hier namelijk erg primitief. De bewoners zijn vooral druk met het snijden van gras op ouderwetse wijze met een krom mes, vervolgens wordt het gras naar de koeienstal gedragen. Wij mochten hier ook bij helpen, dit was erg leuk om te ervaren. Maar je realiseert je ook dat de mensen fysiek zwaar werken verrichten. Hoe oud ze ook zijn, ze lopen gewoon de berg op en af met grote manden gras. Iedere dag weer. Respect.

Deze dag hebben we niet alleen geholpen met het snijden en dragen van gras, maar ook met het doen van de boodschappen in een dorp ‘verderop’. Voor onszelf wilden we wat flessen water gaan halen. Op de weg ernaartoe hadden we ons verkeken. Een wandeling van drie kwartier de berg op was wat ons stond te wachten. Niet via een begaanbare weg, want die is er niet. Maar via grote keien, rotsen en steentjes.  
Toen we de ‘top’ hadden bereikt werden we hartelijk ontvangen door de broer van Yeku, hij had een kleine winkel waar we onze flessen water en de boodschappen voor Yeku konden kopen.
Hij had opgemerkt hoe zwaar we het hadden als onervaren Nederlanders en bood ons een fris colaatje aan. Daarna konden we weer naar beneden. Iris met zes flessen water en Denise met een volle boodschappentas voor het gastgezin, dit werd gedragen op de schouder.

Voordat we die avond zouden gaan eten nodigde de directeur van de school ons uit bij hem thuis om zijn familie te ontmoeten. In Nederland zal dit niet snel gebeuren! We werden hartelijk ontvangen met het gebruikelijke kopje zoete thee oftewel ‘chia’.  Ondanks het feit dat je ver weg bent van je eigen veilige haven, voelt het als een thuis kijkend naar de mensen die ons liefdevol ontvangen bij hun thuis.

Maandag was voor ons de eerste dag op de basisschool in Serachour, DACS. Op een ceremoniële wijze werden we ontvangen door de directeur en de kinderen. We kregen een bloemenketting om onze nek, garland. Een bijzondere manier om ons welkom te heten op de school.

Wij hebben een eerste indruk van de school opgedaan. De kinderen zijn allemaal erg vriendelijk en ze konden niet wachten om les van ons te krijgen. De eerste dag mochten wij lessen bijwonen van de leerkrachten. Wat ons meteen opviel was dat de leerkrachten relatief achterlopen op het onderwijs zoals wij het in Nederland kennen. Zo is bijvoorbeeld beurtwisseling door middel van vingers niet gebruikelijk. Daarentegen krijgen de kinderen die het hardst schreeuwen de beurt. Het was zo chaotisch dat we er wel om konden lachen.  

Deze eerste week op de stageschool zullen wij bewegingsonderwijs geven aan alle klassen en zullen we werken aan ons onderzoek vanuit de minor Educational Needs.
Thuis werden we weer hartelijk ontvangen door Yeku die een typisch Nepalees gerecht onder onze neus schoof. Na een goede maaltijd en een warm kopje melk van de buffel worden onze ogen toch wat zwaar en gaan we zo slapen op onze geliefde houten bedjes!

We hebben tot nu toe al erg veel ervaren en gezien hoe het leven ook anders kan zijn, maar toch prachtig. We kijken uit naar de komende maanden en zullen hier veel gaan leren maar ook genieten.

Suvaratri, fijne avond!