Een belevenis hier, een belevenis daar. Levenservaring komt u maar!

Daar zitten we dan, in een koffietentje genaamd 'White Rabbit coffee', genietend van de luxe hier in Pokhara.
Gisteren zijn we vanuit Serachour teruggekeerd naar Pokhara. Het is vakantie! Nee, geen herfstvakantie maar 'vakantie' om de rijst te kunnen oogsten in het dorp. Alle handen worden uit de mouwen gestoken, zowel door de volwassenen als door de kinderen. Het rijst kan geoogst worden. Vrije tijd zit er niet in voor onze leerlingen, helaas... 
Ook wij hebben ons gewaagd aan deze klus, het snijden van rijst. Dat viel toch best tegen. Een uur in de volle zon smelten. We gleden nog net niet van de berg...
Toch was ook dit een mooie ervaring waaruit we weer realiseerden hoe zwaar het werk is voor de dorpelingen. Een gemiddelde Nepalees is zo'n drie uur bezig met alleen de rijst oogsten. Daarna moet het er ook nog uitgeslagen worden. Nogmaals, respect.

Naast het harde werken weten de Nepalezen ook hoe ze kunnen genieten van elkaar, de familie. Dit kregen wij te zien tijdens het Tihar festival. Dit is een vrolijke viering van vijf dagen met familiebijeenkomsten, feestmalen, cadeaus en offers. Koeien, honden en kraaien krijgen lekkere hapjes; broers zijn dagen onderweg zodat ze op Bhai Tika een tika kunnen krijgen van hun zussen. Iedere dag worden in elk huis lichtjes ontstoken om de aandacht te trekken van Lakshmi, de godin van de welvaart.
Ook wij mochten een tika ontvangen van onze Nepalese zussen Puja en Mina. Dit is een stip op het voorhoofd. Een traditionele decoratie die dient ter bescherming en om het boze oog af te wenden. Wij vonden het erg speciaal dat we binnen deze traditie werden opgenomen door de familie. Een hele belevenis!

Maar voor alleen hard werken op het land en festivals bijwonen zijn we niet in Nepal natuurlijk. Zoals beschreven in de vorige blog geven wij les aan de leerlingen op DACS school.
Dit in het kader van bewegingsonderwijs, zo hebben we via Facebook geld ingezameld om de school van sportmaterialen te kunnen voorzien. Vol overtuiging kunnen wij laten weten dat dit geld goed terecht is gekomen.
Tot nu toe hebben we het geld geïnvesteerd in ballen, hoepels, blokken, pittenzakken etc. Het is leuk om te zien hoe blij de leerlingen, maar ook de leerkrachten, zijn met de materialen. Zo kwamen wij na een weekend in Pokhara weer op school en troffen we meerdere klassen aan op het 'sportveldje' met onze materialen en spellen! Super. We hadden het niet beter kunnen wensen, leraren die enthousiast met onze inbreng aan de slag waren gegaan. En écht gingen gymmen. 
Dit is namelijk iets wat eerst niet het geval was. Op de school werd voorheen 'physical education' gegeven uit een boek. Alleen de theorie. Er waren amper tot geen materialen waardoor de leerlingen niet écht aan het bewegen waren. 
Wij vonden het zo bijzonder om te realiseren dat wij op deze manier al veranderingen hadden gebracht.

Echter, valt er nog veel te verbeteren op de school. De eerste weken kwamen wij met hoofdpijn thuis. Zoals eerder beschreven schreeuwen de leerlingen erg hard tijdens de les om de beurt te krijgen. De leerkracht schreeuwt hier overheen of reageert hier niet op en is alleen maar druk met de beruchte huiswerkcontrole. Daar valt dus nog verbetering te halen. Take it easy is hier de levensstijl. Niet alleen in de bus van Kathmandu naar Pokhara. Maar ook op de school. Een leerkracht die 20 minuten te laat komt in de les en nog maar 15 minuten 'les' geeft. Daar kijken wij niet meer van op. 
Gedurende deze periode in Nepal gaan wij proberen om de leerkrachten tips te geven, ook om dit te verbeteren. Want een leerling die staat te wachten op de leerkracht is toch echt de omgekeerde wereld. Al met al is het een hele ervaring.

Maar nu, vakantie! Iets waar wij ontzettend veel zin in hebben. Even lekker de typische toerist uithangen. Samen met Sander hebben we al van alles in de planning staan. Zoals een trekking, een safari, naar Lumbini en nog veel meer. 
Hier zullen we natuurlijk over schrijven in onze volgende blog! 

Bedankt voor het lezen van onze blog en tot snel!
Liefs Iris en Denise